Οι σκιές

Οι σκιές γκρινιάζουν οι σκιές δεν έχουν τίποτα ανάλογο να αποκαλύψουν

από μια υποδουλωμένη φόρμα εύπλαστη που ακολουθεί το είδωλο

όπως εκείνο περπατά μες την πραγματικότητα και η πραγματικότητα το αναγγενάει.

Η μέρα τις σέρνει ξοπίσω της και χάνονται σε μια απόσταση κοντινή

λες και φτενές παρασυρθήκανε απ’ τον αέρα.

Κάτι τσιρίγματα μόνο κάτι μικρές φωνούλες ξένες κι έρημες καθώς

χάνονται μες τον νικηφόρο ήλιο.

Υπήρξαν ή δεν υπήρξαν οι μεγάλες διαστάσεις τους, σχεδόν μυθικών τεράτων που δεν έχουν αντιστάσεις μες σε όλα που νικάει το φως;

Μετά καλουπώνονται γύρω από την υποψία μιας φιγούρας που δεσπόζει κραταιά πως πάμε για το μεσημέρι.

Και οι σκιές πεθαίνουν ταριχευμένες μες τον νεκροθάλαμο μιας απόφασης

που υπερασπίζεται υγεία τολμηρού μυαλού..