Γυαλίζει στο φως η μέρα, η διαφάνειά της γεννά κραυγή αθωότητας
Αγαλμάτινες φιγούρες βηματίζουν αργά πάνω στα πεζοδρόμια
Η κάθε λέξη εγκυμονεί, η κάθε λέξη
Και τελικά ξαναγεννιέται από τον εαυτό της
σαν μία αιμομιξία του νοήματος να συντελέστηκε
σαν μία αιμομιξία του νοήματος να συντελέστηκε
Με ρίζα του ακήρυχτου φωτός
Η σιωπή εδράζεται μες την μυθολογία
όλα ξεφυτρώνουν από μια γη της επαγγελίας από μια γη ευαγγελική
Οι νότες σκλαβώνουν την μουσική αλλά η μουσική πολυμερίζεται
Σε χιλιάδες ψηφίδες κίτρινων λουλουδιών
και πορφυρών παθών του Αυγούστου..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου