Κινούνται εναντίον σου τα λόγια

Κλείνουν όλες οι πόρτες και σφαλίζονται

Μια για πάντα – σαν

Για να μην πάς πουθενά, να κλειδωθείς

Σε μια κάμαρα απ’ όπου

Θα σε αποστεώσει το φως και του σκοταδιού οι σφαίρες

Θα σε βρούνε κατάστηθα, όπως να πολεμάς

Αόρατο εχθρό και ποιός νικάει;

                  Κινούνται εναντίον σου τα λόγια

                  Και κείνα που δεν είπες

                  Εγκληματεί η μοναξιά και νυν

                  Γράφεται στην σελίδα η απουσία.

Το βιβλίο ξενίζει και οι ήρωες που ζούνε εντός του

Είναι δεσποτικοί, σε δυναστεύουν

Όπως φιλοσοφείς ανοίγοντας μία παρένθεση

Απ’ όπου η κατάθλιψη εισβάλει. Τότε

Που να γερνάς δεν έχει ουσία

Μόνο τα μάτια σου κερδίζουνε εικόνες

Που η φαντασία σε προίκισε, τότε

Που μόλις πας να κοιμηθείς σ’ ένα κρεβάτι

Πάνω στο μαξιλάρι σου θρονιάζεται μνήμη οχιά.,.