Έχω πλεόνασμα ψυχής κι αντέχω

Κλείνω τα μάτια μου και όταν σκοτεινιάζει

Ανοίγω κάτι παράξενες τρύπες στο έδαφος

Όπου κοιμάται το φεγγάρι.

Τα παπούτσια του γυαλίζουν λουστρίνια
που καθρεφτίζουν την τρισύλλαβη ανομία των ονείρων.

Έχω πλεόνασμα ψυχής κι αντέχω
όσες θυελλώδεις μοναξιές και να με βρούνε.

Χειρώναξ των απελευθερώσεων, αγρότης στον σιτοβολώνα της ουτοπίας.

Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς:   κοιμίζω στο στήθος μου

Όσα αποδημητικά πουλιά ζητούνε άσυλο και νέα πατρίδα..