Αιώνια Νύχτα

Όταν με κούρασαν οι θεωρίες

Και των ανθρώπων οι ιδιοτέλειες κι οι προσκολλήσεις

Στην ύλη που σήπεται

Και βόρβορο τόσο μυρίζει, όταν

Θέλησε η ψυχή μου μοναξιά και ενατένιση καθαρού ουρανού, τότε

Κοιμήθηκα αποκάτω σου Αιώνια Νύχτα

Και μου ‘δωσες τα όνειρα που δεν τελειώνουν, τα όνειρα

Που κάνουν την καρδιά ευτυχισμένη.

Γιατί έφυγα από το θλιβερό παιχνίδι της αντιπαλότητας

Εγώ μ’ εσένα, εσύ μ’ εμένα κι όλοι μας

Τίποτα αλήθεια να μην καταφέρνουμε

Από να κάνουμε πιο φθορά την φθορά.

Άκουσα το πουλί καθώς ξυπνούσα,

χάραμα κι αχνοφαίνονταν οι κορυφές των βουνών

Ήρθε μες τα ρουθούνια μου η ανάσα
του βασιλικού που σπαθίζει

Και προσευχήθηκα στην θάλασσα του όρθρου.

Έτσι συνείδηση της γης 

μου μίλησε ο Σικελιανός και ξέρω

Πως δεν τελειώνει ετούτο το γλυκό μαρτύριο-

Φεγγάρι δένω τον πόνο μου
και φεγγάρι ζω με τις έκπαγλες λέξεις..

                                                                                       Κως   13.8.2012