Κάνουν ένα τσαφ ξαφνικό τα πουλιά και μετεωρίζονται
μες την γαλάζια λίμνη τ’ ουρανού απ’ όπου
ο ήλιος αντλεί αισιοδοξία παράφορη.
Πρωί ακόμη και ακούγονται
αλυχτίσματα των σκυλιών, ήσυχος ο αέρας
δένει τα παπούτσια του να παραβγεί
δρομέας μέσα στους αγρούς.
Έντοκη ζέστα και φτωχή φοινικιά
που με τις τούφες των κλαδιών της καλοχτενισμένες αποδίδει
μια ματιά καλοκάγαθη σε όσα γύρω δεν μπορούνε να την βλάψουν.
Κοιμούνται τα μωρά και τα ωραία μαγουλάκια τους
τα κάνουν να μοιάζουν αγγελούδια
που πέρασαν μια νύχτα στην γη.
Η ζαλισμένη μέρα απλώνει το τούλι της παντού και η θάλασσα
είναι ένα δώρο για όλους που αν τραβήξεις την κορδέλα
των ακρογιαλιών της το κυματάκι του πάθους της ποντοπόρο ακούγεται
μες την καρδιά σου..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου