ΣΩΜΑΤΙΔΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ...

Μόνος και μ’ ένα λεξιλόγιο δια βίου έντονα πυρακτωμένο!

Ίσως και ψάχνοντας κάτι σαν σωματίδια του θεού- ή πάλι

ορθογραφίες αλήθειας που σου την στερεί το φως που υπεράφθονο

θαμπώνει κάθε μάτι..

Δουλεύει ο χρόνος γύρω μας. Ανταλλάσει

τον άνθρωπο με τον χαμό του.

Από φωνές εντός μου έφτιαξα ένα παράξενο τραγούδι

που ούτε τακτοποιεί το χάος ούτε με λυτρώνει.

Τρεις μετά τα μεσάνυχτα.. Αδειάζει ο ουρανός..

Φορτία ψυχής πάνω στις πλάτες τους

κουβαλούν κάτι παράξενοι άγγελοι.

Άδικος ο θάνατος.. Όμως πιο άδικη η ζωή..

Όπως δεν καταφέρνουμε να έχουμε

μέσα της ούτε μιαν ανάλαφρη ανάσα.

Οι περιουσίες μας (τώρα ή ύστερα)

με έναν τρόπο καταργούνται..

Και μόνο του μυαλού η όποια παραμένει.

Με τις ιδέες μου υπήρξα σαν σ’ ερειπωμένο κάστρο φάντασμα

που το θρυλούν οι χωρικοί και να το πλησιάσουνε φοβούνται.

Κροταλίζουν οι λέξεις..

Τα βράδια ακούς τις αλυσίδες τους

όπως χτυπούνε στα πλακάκια πάνω

που λίγο πριν περπάταγε ένας σκληρός θεός…

2007