Να που αθέλητά μου κάποτε νομοθετώ!

Το πνεύμα του δέντρου συγχωνεύεται με τον αέρα που κινεί τα ιστία των κυπαρισσιών και ζει ως την έφοδό του στον ουρανό της καρδιάς μου.

Είναι απέριττο και θεϊκό το καλοκαίρι.

Οι κοινωνίες απέτυχαν.

Ίσως λιγότερες ελευθερίες που αγαπούνε την

Ασυδοσία να ήταν καλύτερα.

Να που αθέλητά μου κάποτε νομοθετώ!

Δεν αλλάζουν οι ρόλοι   ο σκλαβωμένος πάντα υπάρχει

Και ας κραυγάζουνε ισότητα οι θρησκείες- τι λες μωρέ!

Τόσο θυμώνω που φοβάμαι πια τον εαυτό μου και το ποίημα..

Αλλά και πώς

Να μιλήσεις αβρά όταν σε περιτριγυρίζουν γαϊδουράγκαθα;

Γλείφτες πολλούς ανέθρεψε η εποχή.

Μου τέλειωσαν τα καλολογικά στοιχεία

Και χρησιμοποιώ βρισιές για να αποδώσει κατιτίς η γλώσσα

Που να έχει ουσία.

 Ε ρε κοσμογονία ανατροπών που έρχεται αν δεν καταλάβει ο κόσμος αλλιώς!

Ε ρε άφθονο δάκρυ!