πρωινός κώδικας

Εκείνος ο πρωινός κώδικας των ματιών

Που σκιρτάν μες την ησυχία, εκείνο το ημίγυμνο

αεράκι που ριγώνει τα χωράφια θαυματουργά,

Αειφόρο χάδι πάνω στην όψη της ύλης που ζωντανεύει

Φερσίματα των ζωντανών που παίζουν κάτω από τον πρώτο ήλιο

Ζαλισμένες πεταλούδες ψυχές ψυχούλες πετούν

Ελαχιστότατες ως το άπειρο

Η έλαφος που όλο το βράδυ εκυνήγησε τον ίσκιο της στον ουρανό

Το κλάμα του μωρού που πείνασε για γάλα

το βυζί της μάνας που επλημμύρισε ζωής δωρεά

η ψίχα του ψωμιού που έπεσαν επάνω της οκτώ σπουργίτια

και την τσιμπολογούνε όπως ιδέα χαρμόσυνη οι άνθρωποι-

οι ώρες ζευγαρώνουνε με την αιωνιότητα

χρώματα λυρικής ευθύτητας έχει η αυγή

φάσματα φωτός, μουσικά δρώμενα ηλιαχτίδας

καλαμπόκια που υψώνουν το ξιφάκι τους κάτω από τον γαλανό θόλο-

οι μέλισσες ταριχεύουν την γλυκύτητα του λουλουδιού

και την επιστρέφουν στον μύθο της παλιγγενεσίας-

χρυσόμυγες ζουζουνίζουν πειραγμένες από το δόκιμο βερίκοκο που τις καλεί

ένας γλάρος σκαμπάζει από πέλαγο μα δεν νογά γρι από αγάπη

οι μυρσίνες βάφουν τον αέρα φαιό

κι επικροτούν την ευκτική του μέλλοντος-

γιορτάζουν όλες οι Μαρίες των κυμάτων

κι όλες οι Δέσποινες χτενίζονται με στίχους ροδαλούς..