Αφέθηκα αμέριμνος και πια δεν παρακολουθώ τίποτα:
Ούτε τον ευκάλυπτο που μεγαλώνει κι έχει γίνει πολυκατοικία πουλιών, ούτε
Τις μικρές αράχνες χωμένες μες τα λιγούστρα
Που σκλαβώνουν μικρά κουνουπάκια και ονειρεύονται
μια νυφική ζωή
Με πέπλα θανατηφόρα.
Είμαι απλά αυτός που είμαι κι έχω εξομολογηθεί τόσες φορές
Που κανένας δεν το ‘κανε..
Κοιτάξτε τα μάτια μου:
Μέσα τους ο ουρανός ακούγεται κι ένα ιωνικό παράπονο σχεδόν λυγμός που ξεπερνά την γλώσσα.
Μ’ ένα μαχαίρι κάτω απ’ το προσκέφαλό μου κοιμάμαι.
Ροχαλίζω για να τρομάξω τους εφιάλτες μου.
Προσφέρω μια καρδιά ζεστή στον κόσμο.
Η αισιοδοξία μου είναι που λείπω από καθετί που μοιράζει το δίκιο σ’ άνισους κλήρους.
Θέλω να με ακούει που διατυμπανίζω αθωότητες
Των φτωχών ο φτωχός..
31.7.2012
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Η καρδιά η ζεστή είναι που λείπει απ τους ανθρώπους κι εσύ την προσφέρεις έτσι απλά και άδολα..
Πάντα με αισιοδοξία ...
Η πίκρα των ανθρώπων είναι μεγάλη χρειάζεται πάντα ενα χέρι και ζεστασιά λόγου...
Ποιείς έργο λοιπόν δεν πρέπει να αμφιβάλεις γι αυτό..
Καλό απόγευμα ποιητή
Δέσποινα Δέσποινα
Με εξυψώνεις τόσο που φοβάμαι.
Όλοι γράφουμε για να αισθάνεται καλά η ταπεινή μας ψυχή. Όλοι θέλουμε αναγνώστες που να καταλαβαίνουν.
Αχρείους και κακοπροαίρετους βρίσκω γύρω μου εύκολα πάντα. Τους προσπερνώ και αλήθεια είμαι πλέον άτρωτος στα βέλη τους.
Να είσαι καλά για την αγάπη σου προς το έργο μου- σου είμαι υπόχρεος.
Αλλά τώρα είναι ώρα για βουτιές- άσε με εμένα να ψήνομαι στην έρμη Αθήνα.
Να περνάς καλά!
Στρατής..
Δημοσίευση σχολίου