Η σκούρα ζωή προσδοκά μια λευκή Ανάσταση

Μια φορά ενώνονται οι διαφωνίες της θάλασσας

με τις αντιρρήσεις της γης.

Το αλάτι κατατρώει τα βράχια

σαν ζήλια που έχει το πέλαγο.

Τα κηπευτικά φέρνουν το μπαρούτι τους ως το πιάτο

Η οικογένεια ενώνεται μπροστά απ’ τον άρτο

Απ’ έξω περνά η κηδεία του Χρόνου

Και η θλίψη στολίζει τα μάτια της γερόντισσας

με μελαγχολία και πόνο.

Η σκούρα ζωή προσδοκά μια λευκή Ανάσταση

Και η κοπέλα με το λουλουδάτο φόρεμα βαδίζει

σαν σκούνα στην στεριά.

Λικνίζεται ποθοκρατεί..

Καταγράφω και το μικρότερο φως που αντιμάχεται

ένα λυσσαλέο σκοτάδι.