Είμαι που παίζει την παράξενη μουσική του αυλός.

Αχαρναί, Ίλιον, Φάληρο

συμπυκνώνονται

σε μια σταλαγματιά.

Συσπειρωμένος όπως ελατήριο που θα εκτιναχτεί

γράφω.

Ο Αύγουστος θα τελειώσει σαν ένα βιβλίο που αδιάφορα κύλησε

και θα ‘ρθει ο χειμώνας με τις μεγάλες παγίδες του.

Δεν θέλουμε να τιμωρούμε και γυρίζει καταπάνω μας το αίμα της φυλής.

Οι εθνικισμοί μου είναι πλάνη.

Πατριωτικά ονειρεύτηκα.

Κάτω από ένα σεντόνι ουρανό.

Ελλάδα με πυρπολείς και με λιώνεις.

Είμαι από συνομοταξία λεπιδόπτερων που οδεύει προς την κατακρήμνιση των σκήπτρων.

Μια μέλισσα που φέρει γύρη γονιμοποιήσεων τρανών.

Είμαι που δεν είμαι αυτός που οι άλλοι θέλουν να υποτάσσεται.

Είμαι που παίζει την παράξενη μουσική του αυλός.