Πίσω απ’ το αμαξοστάσιο ο ήλιος δύει κουρασμένος.
Η νύχτα που έρχεται ακουμπά την κοιλιά της πάνω στις λεύκες που σαλεύουνε αργά σαν βρύα του βυθού της γης.
Μύκητες του ουρανού τρώνε το σύννεφο απ’ άκρη σ’ άκρη.
Ο χρόνος είναι εκδικητικός λέοντας που δεν λυπάται κανέναν.
Οι ώρες σηκώνουν στα χέρια τους σημαιάκια παρομοιώσεις.
Ένα δύο τρία
Τρόλεϊ εκκινούν για την πλευρά της πόλης την άλλη.
Οι οδηγοί τους φορούν μυωπικά γυαλιά και συνδικαλίζονται ενάντια στο άδικο.
Συνασπισμός τρανών συμφερόντων.
Ο θεός νομοθετεί ξανά επί το χάος και οι προσταγές του καρφιτσώνονται πάνω στο πέτο της νύχτας το με γάλα του ουρανού λερωμένο..
2 Αυγούστου 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου