Ζω δράμα που υποθάλπει ο λόγος..

Ανταποκρίνομαι στις λυρικές ευθύνες του εαυτού..

Ζω δράμα που υποθάλπει ο λόγος..

Όταν μ’ ανακαλύπτω

περιπλανώμαι στην έρημη παραλία

κάτω από τ’ άστρα

Οι θύελλες του νου έχουν περάσει αφήνοντας

Σημάδια πόνου στο μαστιγωμένο δέρμα.

Όσο ζω έντιμα

τόσο με ατιμάζει η φούρια της πραγματικότητας.

Έχω θελήσει έναν λόγο  λαγαρό

και που να ευωδιάζει θυμάρι.

Βότανα εντόνου δράσης είχε πάντα η επιθυμία μου.

Άρχεσθαι από την φωτιά που δεν έχει κατεύθυνση

Και πηγαίνοντας προς την ηθική που μπολιάζει

τα πάντα με αλήθεια..

Αναρριχώμαι φαίνεται στην πιο δύσβατη πλευρά των ονείρων.

Μυστικιστής με σκέπη τον νοηματικό ουρανό.

Ζεύω την μέρα στο υνί που οργώνει βαθιά

Θάλασσες πόθων και συλλαβές μιας βίβλου που γράφουν

οι νέες κοινωνίες..