Βάφοντας το σκαρί της μέρας γαλάζιο
Ανατινάζοντας την μπαρουταποθήκη των ουρανών.
Οι φλογέρες καλούν σε μια αοράτου εμπνεύσεως σύναξη.
Φήμες του αέρα μαστιγώνουν το πουκάμισο της γης.
Ντελίριο πολύχρωμο του νιώσε και του κοίταξε.
Γαϊτανάκι φωτιάς κι αισθημάτων που σε είδα και με είδες.
Με πείθουν τα χελιδόνια για την κραταιότητα των ηλίανθων
Η θάλασσα μηρυκάζει του αφρού της το πέλαγος
Η τελική γραμματική αντιγνωμεί με το νεόκοπο φωνήεν.
Η πλάνη μου είναι η πλάνη σου είναι ο κόσμος όλος
Που γλυκά μες το μυαλό μου πέφτει και ενορχηστρώνονται
όλα τα ανθρώπινα μαρτύρια.
26.8.2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου