.jpg)
Ακούγεται ένα ″κρικ″ από κλαδάκια που σπάζουν κι ο θάνατος είναι πιο κοντά
Ερωτεύεται την νύχτα, φορά τις παντόφλες της
Παίζει με τα πεσμένα βυζιά της.
Η μνήμη επιδίδεται σε γονυκλισίες
Αντίρρηση έχουν τα νυχτολούλουδα να κοιμηθούνε
Αντίρρηση έχουν τα πουλιά να πεθάνουν.
Η ζωή σκηνοθετεί και όλοι εκείνοι οι σπουδαίοι θεατρίνοι
Που ανήκουν στο σόι μας γίνονται θλιβερές μαριονέτες που κουβαλούν ένα άγχος
Να γίνουν όλα σωστά
Πριν σβήσουν τα φώτα της σπουδαίας γιορτής.
Έχω δουλέψει μεροκάματα και μεροκάματα σε μια απάνθρωπη πόλη
Έχω δουλέψει σηκώνοντας τα μανίκια μου
Σηκώνοντας τα ασήκωτα έχω δουλέψει
Φθείροντας τα κόκαλά μου και ξεστομίζοντας πότε πότε και κάποια βρισιά.
Αλλά έφερα ένα φως μέσα μου που οι άλλοι δεν ήξεραν, έφερα
Λόγχη στο όπλο μου της ηθικής
Κι έτσι δικαίως τω λόγω από φωνές αθώων σχηματίστηκα.
Α ανυπαρξία ανθρωπιάς μες τον λαβύρινθο της πόλης, τέλμα
Που βουλιάζουν όλες οι ωραίες καρδιές…
Τουλάχιστον μου έμεινε η ποίηση και το παλιό σακάκι μου να πάω
με την αξιοπρέπεια του πικραμένου στον χειμώνα με μια προσωπική λεβεντιά.
με την αξιοπρέπεια του πικραμένου στον χειμώνα με μια προσωπική λεβεντιά.
Αναρτήσεις
8 σχόλια:
Φίλε μου Στρατή και συνονόματε ήταν καταπληκτικό αυτό που διάβασα παραπάνω.Συγχαρητήρια!Δεν ξέρω γιατί αλλά μου ήρθε αυτόματα στο νου ένας στίχος του Μητροπάνου:μια πόλη χτίσαμε μαζί,μα ακόμη ζω στο νοίκι..
Καλησπέρα.Ο θάνατος βρίσκεται πολύ πιο κοντά απ' ότι νομίζουμε.Πιο κοντά κι από την σκιά μας,πιο κοντά κι από την ανάσα μας.Θα μπορούσα να πω ότι και αυτήν την μοιραζόμαστε μαζί του.
Η ανάσα μας κρύβει μέσα της τον θάνατο και η ανάσα του την ζωή μας.
Ο Δ.Λάμα έλεγε ότι αρκετές φορές την ημέρα σκεφτόταν τον θάνατό του.
Αυτό ακριβώς το αναπόφευκτο θα πρέπει να έχουμε πάντα στο νου μας.Μόνο έτσι θα γίνουμε καλύτεροι νομίζω.
SUPRNOVA bloggspot.com
Γεια σου Στρατή! Χαίρομαι που σου άρεσε το ποίημα μου. Ωραία έμπλεξες στην ιστορία και τον μακαρίτη Μητροπάνο, είναι αλήθεια.
Είναι η ζωή μας με τις πικρές αντιφάσεις και αδικίες της.
Όπως και να ‘χει, αξίζει πάντα να καταφεύγουμε στην τέχνη για να μας παρηγορεί..
Την καλημέρα μου!
barbakas
Σε όλα συμφωνώ. Ενεργούμε τόσο κοντά στον θάνατο, την κάθε στιγμή που αν το καταλαβαίναμε ίσως είμασταν καλύτεροι.
Είναι αυτό που λέει οπ Νερούδα, ″Κάποτε κάποτε μας χρειάζεται ένα λουτρό τάφου…″
Την καλημέρα μου!
Συμφωνώ και γώ μαζί σας και θα συμπληρώσω πως την ώρα που γεννιόμαστε ένα μόνο έχουμε σίγουρο και περπατούμε μαζί του χέρι χέρι.Τον θάνατο μας.
Και μια ερώτηση.Την συλλογή ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ που μπορώ να τη βρώ?
SUPRNOVA bloggspot.com
να μου γράψεις μια διευθυνση να σου την στείλω..
Καλημέρα!
Πολύ ευχαρίστως:Μ.Αλεξάνδρου 47,θέρμη Θεσσαλονίκης.Τ.Κ.57001
Δημοσίευση σχολίου