Απ’ όπου κι αν έρθω κυρά μου κοντά σου

Φωτίζω με φακό τα βήματά μου-

Όλα είναι γύρω σκοτεινά· ακούω

Τριζόνια

Και το αμπέλι εκτείνεται

Ως το βουνό. Καταλαβαίνω

Το πηχτό σκότος σαν ένα πλαγκτόν που μέσα του

Φτεροκοπούν νυχτερίδες

Και ζαλίζουν τα μάτια τ’ ουρανού.

Απ’ όπου κι αν έρθω κυρά μου κοντά σου

Θα είμαι ένα άπειρο παιδί που ερωτεύεται

Πρώτη φορά του κι είναι αγνό

Όπως η φλόγα απ’ το λυχναράκι που φωτίζει

το μπαλκόνι σου..

     31.7.2012