Ο χρόνος είναι ένα ακίνητο επιφώνημα που λέει ωραία ψέματα

Ο χρόνος είναι ένα ακίνητο επιφώνημα
που λέει ωραία ψέματα
σε μας που τον ακούμε. Η ευκινησία του

τον κάνει πιο γρήγορο της σκέψης αιλουροειδές.

Τον ξέρω και δεν τον ξέρω. Πάντα τον σπούδαζα.

Χτυπά το κουδούνι μου ξημερώματα, βάζει ξυπνητήρι

να σηκωθώ και μαζί του να παίξουμε.

Εγώ που βαρέθηκα τις προτροπές των άλλων

ακολουθώ τις παρορμήσεις και συγκαταβαίνω
στις γκάφες που πέφτει.      Έτσι αφήνω πίσω μου

την ποίηση του σαλονιού

και τρέχω προς εκείνη της υπαίθρου.

Μυρίζω τα σκατά της αγελάδας

στο χωράφι μες τον ήλιο που ξαπλώνουνε
νωχελικές

ξέροντας ως που φτάνει η τεμπέλικη αφεντιά τους.

Το μεσημέρι έχει δυναμίτες πολλούς

που τρυπώνουν μες το κορμάκι της μέρας

κι ανατινάζουν την καψερή μνήμη που συντηρούσα
τάχαμου εγώ.

Η ποίηση τότε γίνεται ξυράφι

που κόβει τα σπαρτά από την ρίζα τους· και οι εκβολές

του ποταμού της έμπνευσης φτάνουν
σ’ αυτό το δέλτα

που μέσα του καταφεύγουν πουλιά

και πρίγκιπες βατράχια που απίστησαν
απ’ όλα τα γνωστά παραμύθια..

                                          Κως  16.8.2012