Περπάτησε στην παραλία ανεμίζοντας τα χαλκοκόκκινα μαλλιά της.

Περπάτησε στην παραλία ανεμίζοντας τα χαλκοκόκκινα μαλλιά της.

Την έβλεπα που στάθηκε μπροστά από τις ομπρέλες μπερδεύοντας
τον άνεμο που δεν ήξερε που να πρωτοφιλήσει.

Ακούμπησε τον σάκο της στην άμμο
και τόνισε τις γραμμές του κορμιού της βγάζοντας
την μικρή της φούστα για να μείνει
με το ροζ της μαγιό.

Μες απ’ τα γυαλιά της κοιτούσε το ήσυχο κύμα.

Άναψε ένα τσιγάρο και αφού το κάπνισε
βούτηξε με μια χάρη στα νερά

που τα νερά αγαλλιάσανε.

Το μεσημέρι έκαιγε λαύρο σαν θαυμαστικό.

Όταν ξεπρόβαλε ξανά, ήταν μια αναδυομένη

θεά που συντρίβει καθετί που δεν είναι αιώνιο.