Τα σύννεφα αφήνουνε τις μπαλαρίνες τους να χορεύουν σιμά

Βραδύκαυστη νύχτα που αλυχτούν τα σκυλιά

Δυσκίνητες οι σκιές σου φόβο σκορπίζουνε

Πίνουν οι μέθυσοι άνεμοι το φαρμάκι των οπιούχων φυτών

Ζαλίζεται από θλίψη ο χρόνος

Τα σύννεφα αφήνουνε τις μπαλαρίνες τους να χορεύουν σιμά

Στον ορίζοντα που φωτίζει την πίστα του χρυσαφένια.

Κοίτα που έχω ζήσει έντιμα και από την πατρίδα μου κέρδισα

Τόσα των λέξεων τιμαλφή που ίδρυσαν

Θρησκεία οι επιθυμίες μου.

Τώρα τι κάνω;

Ζω γιατί ο θάνατος είναι μια ασφαλής συνθήκη που καθόλου δεν με αφορά.

Ρισκάρω ό,τι μέσα μου επιδέχεται πολλαπλή και βάλε ανάγνωση..

        10.2.2012