Με την ποίηση πάω μακρύτερα από πού νόμιζα.

 

Να βρεθείς μέσα στα καθαρογραμμένα νερά και την φεγγαρένια ομιλία των δέντρων.
Να ακούς που σημαίνει εγερτήριο ο τζίτζικας.
Να γεννάς τις ιδέες σου κι ας μείνουν ορφανές η μια μετά την άλλη.
Να αφουγκράζεσαι την μαγεία των κήπων.

Τα ληστρικά λόγια σε φτωχαίνουν και αποκαλύπτεσαι ψυχή για ψυχή.
Τόση εξομολόγηση ο έρωτας έχει.
Στον ουρανό σπίθες και νεύματα από μια μυστική θρησκεία που ακολουθείς.
Σινιάλα του κορμιού κι όλα για την αγάπη.

Τελειώνουν οι σημασίες της ζωής, τελειώνει η λατρεία που έχω;
Όλα τα αλφάβητα μετανιωμένα που δεν σε είπαν.
Όλα δρεπανηφόρα άρματα ψηφία που πονούν στην καρδιά.
Με την ποίηση πάω μακρύτερα από πού νόμιζα.
Υπάρχει ένας ποταμός φιλιών που είναι αδιάβατος κι αν το ακολουθήσεις
Οι πύλες των ματιών σου φράζουν το πλούσιο δέλτα του..
Ερωτικέ μου Αχέροντα!