Στους μίζερους κριτικούς της λογοτεχνίας…

Εγώ θα μετεωρίζομαι πάνω απ' τα πλήκτρα κι εσύ

μπες στον άχαρο ρόλο να με κρίνεις- μα

δεν θα νιώσεις ποτέ τον τρύγο που μπόρεσα και το τρανό 
πατητήρι όπου σου έφτιαξα αυτό το δυνατό κρασί

που τώρα χαίρεσαι. Δεν

θα δεις των λουλουδιών τα λιβάδια και

των χρωμάτων την πανδαισία όπου εγώ

σαν πεταλούδα ανάλαφρη αποπάνω πέταξα και είδα

να λάμπουν οι αβρότητες των θαυμάτων- δεν

θα βρεις την νότα που μου έδωσε την μουσική και την καρδιά μου συνεπήρε- δεν

θα ζήσεις παρά με το στενό στέρνο που έχεις- ούτε

θα ακούσεις το ευφραντικό νερό να κυλά μες τα ωραία ρυάκια· θα μπεις

στον κόπο να με κρίνεις μην

ξέροντας τίποτα αληθινό από μένα- θα είσαι

μια μίζερη σκέψη ενός διαβολάκου που

τον κλωτσάει απ' το σύμπαν του ο Θεός..