Η Ελλάδα μου χαρίζει ένα μαντήλι που γεννάει τα χρώματα

Τρώγοντας το διαμάντι του φωτός ως το γαλάζιο..

Η θάλασσα αρχίζει τις ανταύγειες της από το μέρος του βουνού.

Πόσο θλιμμένα έχω υπάρξει! Πόσο νεφοσκεπής!

Τα καπρίτσια των χελιδονιών κεντούν στην καρδιά μου την επιθυμία

Με κολακεύει ο άνεμος

Η μέρα που ξημερώνει συγκλονίζει τις νυσταγμένες αυλές.

Στην γούρνα μέσα το νερό κελαρύζει ελέω δροσιάς.

Από το όνειρο που βγαίνω και με περιμένει η αληθινή ζωή..

Δύσκολα αναγνώθω την σιωπή αλλά μόνο αυτή μου ταιριάζει.

Νησιά της Ανατολής, κήποι βροντεροί, αιολικά μυστήρια..

Στο τραπέζι επάνω η φέτα το ψωμί και της φιλίας συνείδηση..

Α πνοές λευκές πάνω απ’ τα σώματα των λουλουδιών!

Αβροί συνδαιτυμόνες γύρω από του δειλινού την τάβλα.

Η Ελλάδα μου χαρίζει ένα μαντήλι που γεννάει τα χρώματα

Και τις φιλοσοφίες της φωτιάς..