Το νερό…

Το νερό παρασέρνει μια φωνή διάφανη στο παρόν των δευτερολέπτων.

Κινούνται όλα. 
Οι στιγμές στιγματίζουν την βραχνή πέτρα που ανακόπτει την ορμή της ανάγνωσης.

Ο χρόνος είναι ανάγνωση.

Στο σκληρό εξώφυλλο της ελπίδας το σκαρίφημα του θανάτου εμμένει σε μια αποκάλυψη θρασεία.

Η ροή όμως είναι ιαματική, η ροή είναι λύση αισιόδοξη

Και ποντάρουν επάνω της οι αναζωογονητικές φυσαλίδες.

Το ντουφέκι της ερημιάς σημαδεύει καλά μες το τοπίο

και πληρώνει την σιωπή με αδέκαστο φως..