Χαρακτηριστικά των ημερών..

Δεν συναινεί ο ουρανός σ' ατασθαλίες· η Δράμα

είναι βαθύ λιβάδι, ήσυχο, σαν μεταφυσικό.

Αυτά που προτείνω είναι πάντα τα δυσκολότερα, δυσκολότερος

ο αέρας που ανασαίνω, τα όνειρα, η σιωπή, όπως

την περιέχω και με περιέχει, αυτός ο τρόπος

μιας οπτικής μοναστικής κι όπως

κουρτίνα που τραβιέται για να απομονωθείς από τα πράγματα, όταν

τα πράγματα είναι οι τραγικοί μεγάλοι δυνάστες σου..

Ας είναι!

Έχει φασαρία η πόλη, έχει ζωή.

Πληθυσμός, εκ θεμελίων χαρούμενος. Μαγαζιά

που γεμίζουν από παλμό νεολαίας, ταβερνάκια

που δίνουν στην τσίκνα την πρέπουσα δικαίωση.

Από νωρίς στο μεροκάματο. Άραξε

Αξημέρωτα το φορτηγό· λαχανιασμένο· μέσα του

η ανάσα των επίπλων.

Τα χέρια μας σαν δυνατές τανάλιες

σφίγγουν την φωνή του όγκου τους

βιδώνουν σίγουρα σε μια συναρμογή όλα όπως πρέπει να γίνουν

για να χει η αρχιτεκτονική, ουσία και νόημα.

Ιδρώτας, κατσαβίδια, μαστοριά.

Τι κόβει το πριόνι που δεν είναι άσπονδος χρόνος;

Το βράδυ διαβάζω κάποιον ποιητή που είχε οικουμενικά οράματα.

Εμένα πού πήγαν τα οράματά μου;

Στένεψε η εποχή.

Όλα χωρούν σε μια μικρή, πικρή κοίτη.

Δεν συναινεί ο ουρανός σ' ατασθαλίες.

Ομιλούνται προσφυγές και ανοσιότητες.

Ομιλούνται έκλυτα ήθη.

Όσα σκέφτομαι πίπτουν και ξαναπίπτουν στο καλάθι των αχρήστων κάνοντας

το μέλλον πιο μπαρουτοκαπνισμένο, πιο γυμνό.

Και τα λουλούδια που αγαπώ θυμώνουν κάποτε- δεν μου μιλάνε..

                                           Δράμα 14 Σεπτέμβρη 2015