Όταν πια το καλοκαίρι, δεν…

Το τοπίο θα σε φάει θα σε απορροφήσει

Και το καλοκαίρι θα σταθεί πάνω απ' τις ακρογιαλιές γυαλίζοντας

Τα καινούρια παπούτσια του,

Ο ήλιος θα είναι χλωμός αφηγητής ενός συμβάντος που ποτέ δεν συνέβη

Και η μέρα θα κουνά την ουρά της σαν γάτα οικόσιτη που ψοφά για παιχνίδια και χάδια. Εσύ

Θα κάθεσαι στην προβλήτα των αναπολήσεων και θα τάζεις στον εαυτό σου ψέματα λόγια,

Ο έρωτας θα πέρασε από κει και θα έφυγε για την μακρινή γη των ονειροπολήσεων,

Θα κρέμονται άστρα μαραμένα, θα σου μιλούν κοχύλια

Του πελάγου, και μια μακρινή ηχώ από τον βαρκάρη της απέραντης θάλασσας

Θα έρχεται να σε επανατοποθετήσει μες τις γλαφυρές εικόνες του πρωινού που στέφεται με την διαφάνεια της γενναίας ατμόσφαιρας..