Σιτίζομαι παρομοιώσεις για να ζω…

Τα τριαντάφυλλα κι οι βοκαμβύλιες αναχωρούν από τον κήπο, όπως η θάλασσα εκβάλει απ' τα όνειρα, μες το περίγραμμα της φαντασίας μου.

Σιτίζομαι παρομοιώσεις για να ζω.

Τόποι λατρείας μου, πίσω απ' την αυλή, όντας το φεγγαρόφωτο δεν φτάνει

να οργανώσω τα αποδέλοιπα της σκέψης μου σωστά.

Το' χω το κορυφαίο αηδόνι μου , το' χω

σε μια στροφή από εκείνες

που ούτε τις μετράς ούτε και τις νταντεύεις- μιας

και του ποιήματος η ανάταση, λιγάκι πέρα φτάνει

από την νύχτα που με θέλει και σε θέλω αφόρητα κι εγώ..