Σκηνικό

Σκηνικό Α.

Από τόσα απίστευτα πράγματα σχηματίστηκε η σιωπή..

Και την ακολούθησαν

Τα σμήνη των πουλιών

Πετώντας χαμηλά

Στον δίκαιο ορίζοντα.

Το καλοκαίρι σκαρφάλωνε επιδέξια

Πάνω στις ντροπαλές βερικοκιές

Σαν ένα άτακτο παιδί που βασιλεύει.

Εκεί βρήκα πάλι τον ήλιο

Να μιλά σαν σεβάσμιος γέροντας

Μπροστά στην λίμνη με τις πάπιες.

Εκπυρσοκροτούν οι αχτίδες του,

Κρύβει όλο το πάθος που ανακαλύπτεις μετά,

Στο φύλλωμα των δέντρων έχει εγκαταλείψει

το στιλπνό πουκάμισό του

Ατάραχος και ευτυχής.

Και ο τζίτζικας

Τροβαδούρος της ερημιάς και της ζέστας

Έπιασε πάλι το οργανάκι του, τραγουδά

Σαν μύστης που το ξέρει θα πεθάνει..

Σκηνικό Β.

Φυλακισμένη μες τον αέρα

Η πεταλούδα ακολουθεί το ασταθές βήμα της

Περιτρέχουσα το έσχατο σύνορο της ερημιάς.

Και του ήλιου το δίχτυ

Βαθύ και σωτήριο

Διώχνει κατά μακριά τις απειλές.

Δίδαξέ με να θησαυρίζω σιωπή, να αντέχω

Μες την μικρότητα των γεγονότων- μάθε με

Να σέρνω τον κρυστάλλινο χορό σου

Εκεί όπου απουσιάζεις, κι όμως είσαι εκεί,

Σεμνός και αφανής με μια δική σου διάρκεια.

Παίζω με τις αναμνήσεις: ένας τζόγος

Φωτιάς- όλα σβήνονται

Και εγγράφονται πάλι

Πάνω στην κρουστή επιδερμίδα των φύλλων.

Κι εγώ ακούω, ακούω..

Την δημητριακή προσευχή σου και το στάχυ

της ελπίδας που λυγιέται και χρυσίζει

Μες το ένδοξο φως..

Σκηνικό Γ.

Ανακάλυψέ με από το ίχνος μου, από το επιγραμματικό λουλούδι που λατρεύω, από την άφωνη φωνή.

Επιχειρώ μες σε ερημιές που δεν ξέρεις.

Συμμαζώνω τις ευθείες και ζητώ τις αποτελεσματικές τεθλασμένες τους.

Σίγουρος είναι ο Αύγουστος, παρασημοφορημένος

Αγαπώ την θερμή του αυθάδεια, την κλειστή άποψη ότι όλα είναι καλοκαίρι και λάμπουν.

Επιχειρώ ένα λεξιλόγιο που βαστά αποτυπώματα από αρχαίες σελίδες-

Ιδρώνω κάτω από τον ίδιο ιωνικό και δωρικό ουρανό..