Το δράμα του δράματος..

Στην πράξη αντιστοιχεί μια ακρίβεια, όπως

να περιγράφεις την σκηνή του εγκλήματος όπου

όλα πρέπει να είναι απόλυτα εξακριβωμένα.

Αγαπώ τους επαρχιακούς δρόμους, κουράστηκα

απ' την δουλειά, θα ήθελα

μια ησυχία και μια πένα αποτραβηγμένη

από τα ζοφερά κρύα μελάνια της πρωτεύουσας.

Ό,τι αγγίζω με τον νου μου, επιστρέφει διφορούμενα, μαντεύει τις αδυναμίες μου, στήνει πολιορκίες

μυστικές, απ' όπου δεν ξεφεύγω:

είναι ο εγκλωβισμός μου μες το γεγονός.

Η φτώχια βάζει ράγες από μέταλλο, πικρές.

Τι θα απογίνεις πατρίδα μετά από ετούτη την ακρίδα των πληρωμένων δημοσιογράφων;

Πώς θα είναι τα αύριο λιβάδια σου;

Κάποιος κλείνει τα πάντα, τα κλειδώνει και πετάει τα κλειδιά·

ποιος θα μπει μες τις άλλες σελίδες;

Αντιστοιχεί ένας δισταγμός και δεν παρακινείς τα πλήθη.

Η κάθε λέξη λειτουργεί κι αρνείται την σαφήνειά της·

όλη η ποίηση ποιεί έναν συμβιβασμό που δεν μου ανήκει.

                                      Δράμα 14. Σεπτέμβρη 2015