Αριθμούν εφτά φιλιών
δρόμο
οι παραλίες του καλοκαιριού που σ’ είχα
δρόμο
οι παραλίες του καλοκαιριού που σ’ είχα
μέσα στα χέρια μου νεράιδα ηλιόφιλη.
Τα σκαλοπάτια
που κατεβαίναμε πριν δύσει ο ήλιος
που κατεβαίναμε πριν δύσει ο ήλιος
ο άσβεστης που έσφυζε από λευκότητα και εξάψεις
η βοκαμβίλια που απ’ τα μωβ ανθάκια της πλημμύριζε.
Βιβλίο ανοιχτό η θάλασσα
και μια και δυο και τρεις οι βάρκες
που ανοίγονταν μέσα στην ερημιά.
Ανάγνωση στον έρωτα
η πέτρα γυάλιζε μες τα νερά
η θλίψη ούτε υποψία.
Τώρα στον ίδιο έρημο γιαλό
ο αέρας ακουμπά τα φτερά του.
ο αέρας ακουμπά τα φτερά του.
Πέρασα κι είδα που ένα ηλιοβασίλεμα
συμμετέχει στο άπειρο..
Κάτω από τους τελαμώνες
του φεγγαριού σπιθίζουν τα φιλιά
εκεί στην άμμο..
εκεί στην άμμο..
Ακόμα εκεί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου