[Κάνοντας τον λογαριασμό και έχοντας τίποτα πια ν' αποδώσω στον μέλλοντα-]

Κάνοντας τον λογαριασμό και έχοντας τίποτα πια ν' αποδώσει
η Ελλάδα στον μέλλοντα-
το ύδωρ της λάλον- και όμως ανθίσταται-
παρελθόντος ακμάζουσα σύνεση-
ποιός είμαι
όταν τώρα με τρόπο στοχάζομαι
λίθου και ξύλου..
Κομίζω μια ανερμήνευτη άνοιξη, ένα ρόδο
γενναία πορφυρό-
βουλευτής στα έδρανα των νεφών και τάζοντας στον κόσμο μια νεφελοκοκκυγία..
Πιστεύω θα ξεγράψω ανθιστάμενος την τραγωδία μου-
ένα ποίημα είναι φως που σπαθίζει- γελώ γαλάζια
θέλω να είμαι μόνος μου μες τον εγωισμό των χρωμάτων.
Έχω δικούς μου θεούς και οι άλλοι γελούν που επιμένω
να λατρεύω τα πάντα ωδικά-
Αλλά όμως είναι παγίδα - θα σε συλλάβουν οι λέξεις σου-
έχασες-
το σαρκίο σου ήδη κρεμασμένο
ανάποδα σήπεται- δεν έχεις
ελπίδα να σε ταριχεύσουν σωστά..
Κάνοντας τον λογαριασμό και έχοντας τίποτα πια ν' αποδώσω στον μέλλοντα-
είναι φως το σκοτάδι μου είναι ύμνος-
με έναν θούριο της Ομορφιάς γράφω
επάνω σε σελίδες λουλουδιών
το ευφωνικό όνομά της..