Θέλησα απαρέμφατα στα ντουζένια τους…

Γλυπτική πάνω στον άγονο λίθο,

Κρεμασμένο σπαθί μετά που οι πόλεμοι και οι απειλές αποσοβήθηκαν,

Κάτι έλαμψε μα δεν ήταν να αποκρυπτογραφηθεί,

Στον καιρό ανήκουν όλα, στον καιρό

ανατινάζονται για να χαθούνε οι περιουσίες μας.

Η Κυριακή ήθελε αποφάσεις. Πόσο δύσκολο είναι αλήθεια τελικά

Να πεις στον δούλο τον μέσα σου "Ύπαγε!"

Αγκιστρώθηκαν καλά μες την συνείδηση οι ποταπότητες και άφησαν ιζήματα θωρακισμένα-

Πώς εκβαλλείν;

Θέλησα απαρέμφατα στα ντουζένια τους, θέλησα

τρικυμία

Θέλησα επαναστατώ, θέλησα

θα αντέξω την αντίθεση, θέλησα

Το αίμα να μην ησυχάζει..

Βραχνό φωνήεν του ποιήματος, σαν να κοάζεις είναι

Σε βάλτο με τα τσακισμένα νούφαρα και ο ήλιος ντάλα

Να βαρά ταμπούρλο κοφτερό σαν η ρουλέτα

Του λουλουδιού που ρέπει καυτερές ανάσες πάνω

από της ιστορίας το λίκνο..