[Είναι όλα τα χρώματα πιο ζωντανά και τελικά μύθου πολύχρωμα]

Εκείνο το βυζί το εύρωστο σαν πορτοκάλι
που επάνω του το χέρι μου ηλεκτρίζεται.

Εκείνο το τρεμούλιασμα που κάνει το γυμνό κορμί αγγείο
αρώματος του πόθου.

Πίνει ο έφηβος το νέκταρ του έρωτα, πίνει, μεθάει.

Είναι όλα τα χρώματα πιο ζωντανά και
τελικά μύθου πολύχρωμα

και το αίμα συλλαβίζει το ρίγος
που από κάθε μέλος του κορμιού φλογάτο
εύηχο, σαν συνέχεια του χρόνου, κουρνελίζει..