Ένα ζουζούνι αρμέγει την Άνοιξη·
Τριγύρω μου οι ανθισμένες κουτσουπιές·
Χόρτα αθέατα και των ελάτων το ύφος
Ανέκαθεν ως την βουνίσια τους γονυκλισία.
Των Αιολέων πυρετός πάνω σε τούτα να κυριαρχήσουν
Και του στερεοελλαδίτικου σκοπού το κόψε ράψε
Σαν της παράδοσης βεγγαλικό.
Θα βρω το ένστικτό μου σαν μπουμπουνητό δοκιμασμένο
Πάνω στην κόψη του ζωσμένου μαχαιριού..
Έτρεξαν άλογα πάνω στο φρέσκο χώμα που ανάστησε τις
παπαρούνες·
Η λίμνη αγκυλώθηκε κι όπως η θάλασσα αναστενάζει·
Όλα τα μάζεψα και τα πετάω στον αέρα τζουμαρία
Να βρούνε στην απώλεια αληθινή τους υπόσταση.
Τώρα να με ακούσεις που χαϊδεύεις δέντρο και σου έρχεται η φωνή
Του νερού απ' του κορμού το παράξενο βάθος
Όπως σαντούρι που νταραβερίζει τον καημό και πάθη
Ξεχύνονται μες την ευθυδικία της νύχτας..
Ό,τι φορτώθηκε φορτώθηκε μέσα στην ερημιά·
Τώρα μια υποψία σελήνης που δουλεύει αχνά προτού ακόμα να
απαλειφθεί η μέρα
Κι εγώ που παίρνω αποφασισμένος πια μαζί το μυστικό μου
Έγκαυμα που 'χει αποφασίσει για εμένα ο θάνατος..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου