Αποβροχάρικη ώρα..

Ούριο νέφος λοιπόν,

Τρυπώντας την κοιλιά του ουρανού,

Εντατικό φαινόμενο που ο θεός πάλι έδωσε,

Κατέγραψα την μεταξωτή νουθεσία

Βροχή βροχούλα να με ποδηγετείς

Με τον ρυθμό που ζωγραφίζεις μέσα στα όντα

Την φωτεινή υγρασία σου.

Είπε το νερό, μίλησε το νερό,

Οι λάμψεις του έφτασαν ως το αόριστο αύριο

Οι λάμψεις του ήταν βαρκούλες που απομείνανε

Μέσα στον όρμο της καρδιάς. Και

Πάνω στα πράσινα φύλλα

Μια μουσική από δροσοσταλίδες ξεδίψασε το πουλί,

Ξεδίψασε το δέντρο, έκανε

Την ηλιαχτίδα να ιριδίζει,

Μετά που, στην αποβροχάρικη ώρα,

ο χρόνος μετρούσε αλλιώς

Και ήταν επίγειο το θαύμα, σωστή μουσική

που ακούει ο αλαφροΐσκιωτος..