Λιγάκι έξω από την Τρίπολη:

κάτω από το χάλκινο βουνό

Μια στάνη

                   Και κάτι μοσχαράκια που βόσκουν αμέριμνα

Κάτω απ' τον συννεφιασμένο ουρανό.

Ο θεός του τοπίου είναι σκληρός. Βρέχει.

Οι στάλες περνούν μες το μυαλό μου·

μια μελαγχολία παίζει τον ζωγράφο και καμαρώνει

που έφερε το μουντό της όνειδος στην εξουσία.

Αχ Κυριακή!

Χωράς όλες τις ώρες μου μέσα σε μία ντουφεκιά..

Άραγε θα πετύχεις διάνα;