Αντέχω τουλάχιστον το πλάσμα που είμαι!

4.

Το ξέρω πως είναι αφανισμός ελπίδας η όποια απελπισία σε βυζαίνει-

Αλλά υποδουλώνομαι στους στοχασμούς που με καρατομούνε-

Αφήνω πίσω μου σαν λέπια της φθοράς στιχάκια

που μελετούνε της φιλολογίας ωκεανολόγοι!

Αντέχω τουλάχιστον το πλάσμα που είμαι!

Κάτι κι αυτό…

Κοροϊδεύω τον χρόνο που με περιέχει αφήνοντας

να είμαι αυτό που δεν θα ήθελα να είμαι..

Υποψιάζομαι μεταμορφώσεις υπέροχες!

Και αψηφώ την νύχτα που ερμηνεύει  με δικό της τρόπο

τα σύμβολα της μέρας -  

Αρχίζω

να τραγουδώ μες το δριμύ ψύχος του άπονου καιρού!

                                                                            17.5.2008