ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ

                       

Αν πεθάνω

Κράτα αυτόν το πεισματάρη στίχο για αντίο-

Που μου έτρωγε τα σπλάχνα όταν έμαθα

Πόσης πυρίτιδας ανάφλεξη ορίζει η εξουσία του.

Και φέρε μου για άνθη δύο ταπεινές

Μαργαρίτες-  και άσε το πουλί

Να ‘ρθει εκεί να τραγουδήσει.

Θυμήσου πάνω απ’ όλα: δεν φοβήθηκα!

Τόξευα χρόνια μες την μοναξιά και ξέρω

Πόση φωνή χρειάζεται για να σιωπήσει ο πόνος.

Μελάνι που ήπια για να ζήσω έντιμα!

Θυσία σε άνεμο που ευλόγησα για να μου παραστέκεται μια άπνοια-

Φιλίες με το νερό

Και το σώμα της αρχαίας θλίψης που γύρω μου

Έπλεκε ρίζες μες τα δέντρα.

Δεν θα μελαγχολήσω τώρα…

Αν πεθάνω

Ξέρε το πώς ξοδεύτηκα μέσα στη ερημιά-

Το λουλούδι με έμαθε ποίηση,

Οι Παναγιές μου ήτανε νεράιδες.

Αν πεθάνω

Βάλε μου τα ωραία ρούχα του ανέμου

Και άφησέ μου για καντήλι το φεγγάρι…

                                         6.8.2007