Αν ψάξεις του βάθους
Ίωνας φθόγγος σου δομεί τις λέξεις,
Κοιτάζεσαι μέσα σ’ οψιδιανούς καθρέφτες,
Ένα αεράκι από μικρασιατικά
Παράλια σου ξαναδίνει θλίψη.
Συνάμα αγέρωχος και πιο μοναχικός απ’ την αγάπη
Με άμμο στίχων στις απόμερές σου παραλίες
Της ψυχής όπου βολτάρουν του Ομήρου
Ρήματα.
Με ηθική σαν πεπρωμένου ρίζα,
Ανάβοντας μέσα στο αιώνιο αίμα
Κίονες απομεινάρια Εφέσου-
Ιούλιος ερχόμενος από τις ραψωδίες Ιλιάδας-
Σελήνη της Σαπφώς σε αιολικό
χώμα∙ νησί που όλο άδει.
Βράδια κάποια ψάχνω
Σ’ ετοιμοπόλεμα λεξιλόγια, ιδέες
Εκπορθητικές, κάστρα
Αρχαίας ερήμωσης.
Περπατώ στις γυμνές παραλίες του ήλιου..
Μια κορύφωση νότας, μία
Αναρριχητική μαντεία
Πως θ' ανοίξουνε όλα τα μάτια ξανά
Κι οι ιεροφάντες καημοί μου εκεί
Ξανά θα ιερουργούνε….
26.7.2007
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου