Η ΑΦΗ ΕΠΙ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ.

Παρυφές της συνείδησης,      οι σκέψεις γράφουν με μελάνι.

Η αφή επί των πραγμάτων δοκιμάζει την αυθεντικότητα.

Από μια απρόβλεπτη εκδοχή μας διαφεύγει η πατρίδα.

Το ελληνικό γίνεται πιο παράξενο απ’ το παγκόσμιο

όπως το ξέρουν λίγοι πια να το καταλαβαίνουν.

Ρέουν οι αιώνες, ρέουν οι άνθρωποι..

Οι ζωές τους όπως σαύρες  σέρνονται, εκεί

που κάθε μέρα παλαιότερα ένας παράξενος θεός

βόλταρε πίσω απ’ τα σκοτεινά που ψιθυρίζουνε αλσύλλια.

Φέγγεις διαιρούμενη, σε βρίσκω πιο χρωματιστή,

οι εξάψεις σου έντονες και από μετάξι

πτυχωμένες στον λευκό χιτώνα σου που ακουμπά

το αγνό την απαλή του ηγεμονία.

Σπαταλάς τις επιθυμίες σου, γέρνεις

εκεί που ξέρεις ότι όλα θα αναιρεθούνε.

Θα κάνουμε κάποια στιγμή μία κουβέντα εμείς οι δυο

ξεκαθαρίζοντας το ασήμαντο των καθημερινών μας γεγονότων.

 

                                                                    26.5.2008