Ι
Πρωινό σαν σε καθρέφτη-
Όλα ακινητούν
Ανάβει η λευκή γαρδένια της μέρας
Τα μάτια του ήλιου ανοίγουν
Όλα ζεσταίνονται-
Λίγο,
λίγο μόνο
Πάνω στο πρόσωπο του κόσμου
Ζωγραφίζονται χίλιες εξάψεις…
ΙΙ
Βαστάει ακόμα από την νύχτα η ψύχρα
Η υγρασία γυαλίζει τα παπούτσια της
Κάνει μια τρεχάλα ρυθμική
Το κουμάντο το 'χει ο ήλιος
Ροζαλί ουρανός και σπαρμένο συννεφάκι
Που βλασταίνει…
ΙΙΙ
Ο κήπος πέφτει μες το πρωινό
Ασήμαντο χώμα, λουλούδια ασήμαντα
Το ακονισμένο μαχαίρι της ώρας
Σφάζει την καρδιά του Σεπτέμβρη…
22.9.1983
Ζούμπερι
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
usando el traductor de google intento darle sentido al poema, me resulta una crítica social hacia los estamentos que tienen poder como la ONU, sin duda ellos tienen mucho que decir en toda la locura en que la sociedad está sumergida
un abrazo
elisa...lichazul
Nunca te rindas, porque el sol amanecerá de nuevo.
Quiero vivir mi patria en medio de los corazones de todo el mundo.
Porque no es la Grecia.
un abrazo.
Δημοσίευση σχολίου