Υπατία μαθηματικό κλέος που αγγίζει τα άστρα…

Ανταλλάσω τα πάντα με μια ιερή σιωπή

Σαν εκείνες που θα μπορούσαν να κατανοήσουν μόνο οι αρχαιολόγοι

Που έσκυψαν μία στιγμή μπροστά σε έναν τάφο και αντίκρισαν εκείνον τον νεκρό που κοιμάται, δεν πέθανε, απλά δεν ξυπνάει..

Ύφος του ανείπωτου, θυμέλη όπου θα θυσιαστούν τα πάντα

Δάσκαλε του θαλερού που δεν θα φτάσω ποτέ μου..

Θα κυβερνήσουμε τον κόσμο διατυπώνοντας μια θεωρία ανθρωπιάς..

Ακόμα και στον θάνατο θα σε θυμάμαι..

Υπατία μαθηματικό κλέος που αγγίζει τα άστρα

Είναι ορατός ο ανύπαρκτος πια αστρολάβος σου..

Στρέψε τον δίσκο σου και βρες τις μοίρες

Που είναι ωρολόγιο τώρα

Που ο χρόνος δεν με πάει πουθενά πουθενά..

Είναι η σκιά σου, η σκιά μιας ψυχής

Που υπερθεματίζει ελληνικά και αποδεκτά χαρτογραφεί

Κοινωνίες του μέλλοντος..

Και σε καταλαβαίνω:

Όπως έναν αδιέξοδο δρόμο που με βγάζει στο ίδιο σημείο που ήμουν:

Εγώ με εμένα προτού γεννηθώ..

                                                                 13.2.2011