Απ’ όλες τις μαγείες αν περάσεις μαθητής το ξέρεις-
Μ’ έναν μονάχα τρόπο ο νους σου φλέγεται
Κι αρχίζει η οδύνη των αναζητήσεων
Σαν ιδέες χορταρικών να θέλει το στομάχι σου
Τα ερυθρά σου αιμοσφαίρια οξυγονώνουν την γαλήνη
Σαν μια παχιά ομίχλη στίχων να την κόψεις με μαχαίρι
Εκεί που χάνεσαι οδοιπόρος ποιητής ή εξερευνητής ονείρων.
Μετά αρχίζουν όλα!
Να σβήνεις τα τσιγάρα καθισμένος σ’ έρημη ακρογιαλιά
Να παίρνεις συμβουλές από τον φλοίσβο που σου ψιθυρίζει νότες
Να συγυρίζεις το χαμόσπιτο του βίου
Όλο σπαρμένο στίχους, πεταμένες
Ιδέες γιαλού επάνω στα πατώματα
Και Λέσβιες ώρες σαν φιάλες του ποτού
Αδειανές, πόνο κι αρμύρα!
Και των παιδιών που παίζοντας πιο πέρα με την μπάλα
Αναστατώθηκαν οι τόποι όπου αγαπούσαν για να έρχονται το απόγεμα.
Θαλασσοπούλια μάντεις του αιώνιου
Πέτρας και πολίας θάλασσας τέκνον
Γράφοντας μύθους ερημιάς ο Αλκαίος, γέρνοντας
Προς τον μοναδικό θεό
Δέντρο
Πουλί
Αέρα
Ήλιο
Θάλασσα
τραγούδι
άνθρωπο-
άνθρωπο που αγωνιά να αγγίξει ένα λουλούδι…
25.7.2007
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
πολύ όμορφα τα τρία τελευταία σου ποιήματα Στρατή αν και είδα ότι είναι πέντε χρόνια πίσω γραμμένα.
Στης Ιωνίας τις πλάτες γράφει στίχους μια Ελλάδα.
υπέροχος στίχος!
Σ ευχαριστώ Φαίδρα!
Σ’ αυτόν τον υπέροχο ξενώνα του νυμφαίου που ανάρτησες έχω μείνει.
Υπέροχη εμπειρία!
Όπως και η απέναντι ταβέρνα.
Και καταπληκτικοί άνθρωποι..
Έχεις μεταβληθεί σε χείμαρρο..
Ποιοτικό πάντα!
Σε χαιρετώ!
Δημοσίευση σχολίου