ΕΜΠΝΕΥΣΗ.

Οι λεύκες πανύψηλες θροΐζουν λέγοντας κάτι για τον έφηβο άνεμο·

παρακαλώντας για λίγη πνοή παλικαρίσια.

Σαν μια εκπνοή πουλιού που είναι του ελάχιστου

κι ακόμη ελάχιστο των γεγονότων-

Γράφεται μόνο όπως το θαυμαστικό στο ποίημα μου γιατί εγώ

άθροισα μελωδίες πρωινές να φτιάξω τούτη την ορχήστρα

των λέξεων που ακούτε.

Στα σπήλαια μέσα της νύχτας, στις σιωπές

που κυρτές σε φοβίζουνε-

Κι έψαχνα με τα σκεύη μου από μοναξιά

να βρω τα δώρα ετούτα να σας δώσω!

                                                                                16.5.2008