ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ.

Πίσω από τις προσευχές των ταπεινών, μετά το χάδι

που αφήνει ίχνη θλίψης πάνω στα κορμιά των κουρασμένων

η ζωή βρυχάται       

όπως λέαινα που βρίσκει

την ελπίδα της σπαταλημένη

μέσα στον ήλιο που αγριεμένος γύρω της φωτά.

Γυναίκα και άντρας…    Ζευγάρι της μεθόδου να επιβιώσουμε..

Κι οι κοινωνίες πάνε προς το μέρος που θα δυσκολέψει ο κόσμος.

Βοερές μοιράζοντας όνειρα.

Όπως κι εμπρός στο εκτελεστικό απόσπασμα μοιράζει

μια τελευταία ελπίδα η κορυφαία στιγμή!

Τώρα αφήνεις πάνω στα αγκάθια τον χιτώνα σου

και στάλες αίμα που θα γίνουν παπαρούνες.

Όπως προστάζει η άνοιξη, όπως είναι

πάλι στο ποίημα  πιο κατορθωτό να είσαι κάτι που δεν είσαι:

ονειροπόλος  ή κουτός…

                                                                           16.5.2008