Είμαι ο μάγος της φυγής που από μια στιγμιαία αδεξιότητα έπεσε
μες την απελπισμένη νύχτα της δικής του προσδοκίας.
Τιθασεύω εκείνο που θα φύγει από μένα πιο επιθετικό απ’ ότι μου ήρθε.
Ο εαυτός μου δεν χωρά μες την συνείδηση που έπλασε η μέρα.
Τώρα ξιφομαχώ μ’ ανάγκες που εγκαταλείπει πάνω μου η όραση.
Κάνω προσευχές να βγει σε καλό μου αυτή η αγρύπνια.
Δεν έχω χρεία θεού που να με παραστέκεται
απαιτητικός για υποταγμένη θέληση.
Κακίζω να μου είναι ενάντιος ο καιρός!
Πάντως το ζόρι μου είναι να κανοναρχώ για τις δικές μου τις θρησκείες
μ’ ελευθερία και ποίηση.
Αντικρίζοντας αυτό που ζωγραφίζεται μέσα σε ψυχικούς καμβάδες
ήξερα από μικρός να ξεχωρίσω πως ματώνει ο μέσα μας άγγελος-
Όταν του απιστούμε, όταν
γράφουμε στα τεφτέρια της κακίας λόγια πικρά.
Όταν αγνοούμε την ποίηση, σαν εικόνα
που δεν ασπάζεσαι γιατί εσύ αλλιώς θρησκεύεις!
17.5.2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου