αγρυπνώ γιατί πιστεύω θαύματα.

Σ’ αυτές τις γειτονιές του φεγγαριού μεσάνυχτα και κάτι    

άγγελοι ανηφορίζουν την μεγάλη κλίμακα του ουρανού    

ορατές πανταχόθεν είναι  οι σάλπιγγες τους και η μουσική  

 καθώς οι νότες στερεώνουν πιο καλά πιο καλά τον καημό.

Τότε αγρυπνώ γιατί πιστεύω θαύματα.  

 

Ερχόμενος από μια εφηβεία που ποτέ δεν τελειώνει.  

Γράφω συλλογισμούς της καρδερίνας στα κιτάπια του κοντινού σύννεφου.  

Μου παραστέκονται όλα-   

κι ο Θεός είναι μια σκέψη έντονη που μόνο με τον νου και καθαρή καρδιά την φτάνω.

Αλλά του αλφάβητου η πλεύση αλλάζει   

αινιγματικά μιλούσαν κι αινιγματικά μιλάνε   

πάντα οι ποιητές-   

όποιος φτάσει   

στο κονάκι τους ξέρει

ότι ποτέ δεν έσφαλλαν που είχαν πιστέψει

παράδεισο..

                                                                                                    2012