Κρατώ την ορφάνια του φεγγαριού μυστική

Κρατώ την ορφάνια του φεγγαριού μυστική, κανείς δεν το ξέρει

ότι η λαμπερή σελήνη είναι ένα μωρό που δεν γνώρισε μάνα

Τα ρόδινα μαγουλάκια του σφύζουν από υγεία ονείρων

Το μακρινό φως του είναι σαν στίχος απ’ το παρελθόν

Α τι τραγούδι είναι αυτό το απόκοσμο κι ακόμη παραπέρα

Που κάνει τις μυρσίνες πιο γλυκές και πιο γλυκές

Τα άστρα παράλληλα διατυμπανίζουν την κάθετή τους προσήλωση

Στο ρίγος μιας θεατρικής παράστασης που πρωταγωνιστεί ο ουρανός.

Θεός υπάρχει άφθονος όταν η πρόταση πουθενά αλλού δεν βγάζει παρά

Σε έναν κήπο κρεμαστό που έχει τα γαρίφαλα του ανήμερα λιοντάρια..