ΘΕΕ ΤΩΝ ΤΑΠΕΙΝΩΝ.

Τα πλήκτρα ομονοούν με τα δάχτυλα και σου χαρίζουν μια περισσότερη  λέξη.

Αλλά θεέ των ταπεινών χάρισέ μου έναν ήχο

από στήθος πουλιού που να μην έχει ξαναγραφεί

σε κανένα ποίημα.

Πάντα ονειρευόμουνα!

Ήξερα πως δεν φτάνω τις μουσικές των πουλιών.   

Ακόμη

κι ένας κοκκινολαίμης με αφόπλιζε

έξω απ’ το παράθυρό μου,

Μάιος

που έκαιγαν ξανά τα ρόδα!

Θεέ των ταπεινών πιάσε το χέρι μου!

Από τις ηλεκτρονικές μου συγκινήσεις γράψε

εκείνη που σπουδαία γίνεται φωνή

ενός που πάντα ψάχνοντας θα αποφεύγει

να εκπορθεί τις Ιλιάδες του.      

Θεέ

των ταπεινών δείξε τον τρόπο που ένα λουλούδι

λέει με χρώματα

όσα οι άνθρωποι με μίση δεν μπορούν να πούνε!...

                                                                       20.5.2008