ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΙΟΥΛΙΟΥ

                 Σε βρήκα εδώ αγέρωχη σαν μια αναρριχώμενη άνοιξη

Με μια θωπεία μοιρασμένη σε μερίδια

Μοσχοβολιάς. Η σαν της βοκαμβίλιας πολυόματο

Σώμα  

Αρπαγμένο απ’ τα κάγκελα ανεβαίνοντας

Όλη την ώχρα του παλιού σπιτιού.

Έμπνευση Ιουλίου!

Ζαλίστηκες εκεί που απελπίζει μεσημέρια ο ήλιος

Και σού 'στειλα χαμπέρια με φωνήεντα του σπίνου

Άνοιξες όλη την ουσία σαν επιστολή ανεπίδοτη

Με αδιακρισία ανέμου που τρυπώνει μες τα απλωμένα εσώρουχα.

Κι εκεί με βρήκες επιτέλους!

Να έχω ηθική βράχου μοναχικού

Αντικρύ στο πέλαγος

Κι ένα πεισματικό πανέρι να συλλέγω

Βύσσινα στίχων, περγαμόντο

Κι όσα τρατάρει η θεία Σταυρίτσα στο Βαφειό

Τον κουρασμένο ταξιδιώτη!

Θυμήσου πάντα:

Στις Ιωνίας τις πλάτες γράφει στίχους μια Ελλάδα!

                                                         24.7.2007